Ρολόϊ Τοίχου Oscar Claude Monet – Το λιβάδι με τις παπαρούνες

Η Μόνα Λίζα είναι προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι. Πρόκειται για ελαιογραφία σε ξύλο λεύκης, που ολοκληρώθηκε μέσα στη χρονική περίοδο 1503-1519. Αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους, και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως αινιγματική. Η Μόνα Λίζα θεωρείται το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής!

Αυτές οι γυναίκες του έργου, που φαίνεται να συμμετέχουν σε κάποιο είδος χορού, διαμορφώθηκαν από τον Μποτιτσέλι μετά από μια αρχαία απεικόνιση των Τριών Χάριτων. Αυτές οι φιγούρες είναι σημαντικές επειδή αντιπροσωπεύουν τις γυναικείες αρετές της Αγνότητας, της Ομορφιάς, της Αγάπης, που όλα δείχνουν ρομαντισμό και μας παρέχουν κάποιο πλαίσιο σχετικά με το τι συμβαίνει στον πίνακα. Ο Ρωμαίος συγγραφέας Seneca τους αναφέρει ως «αγνό και αμόλυντο και ιερό στα μάτια όλων», και μπορούμε να δούμε τα μαργαριτάρια στα κεφάλια τους που συμβολίζουν αυτόν τον τύπο αγνότητας. Τα ρούχα τους είναι σαν δαντέλα, πολύ ελαφριά και πεντακάθαρα, γεγονός που αποδεικνύει την αρετή της Μποτιτσέλι στην απεικόνιση τέτοιων ειδών υφάσματος. Είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι στοχεύονται με το βέλος του Έρως, το οποίο ενισχύει την ιδέα του γάμου. 

Το έργο αυτό αποτελεί μια από τις αρτιότερες αισθητικά δημιουργίες του Φλωρεντίνου καλλιτέχνη. Η έμπνευση για τον πίνακα δίνεται από μια μυθολογική αφήγηση του Οβίδιου και συνιστά μια νεοπλατωνική αλληγορία βασισμένη στην αντίληψη της αγάπης ως γενεσιουργού δύναμης. Το σχέδιο είναι αρμονικό και ντελικάτο: οι γραμμές κομψές και δημιουργούν, με τα κύματα που σκάνε στην ακτή, τις πτυχώσεις των ρούχων, την αρμονική ροή των μαλλιών της θεάς, διακοσμητικά κυματοειδή παιχνιδίσματα. Τα χρώματα είναι φωτεινά, οι μορφές καθαρές και ραφιναρισμένες. Το γυμνό σώμα της Αφροδίτης είναι ύμνος στην κλασσική ομορφιά και στην αγνότητα της ψυχής, ενώ για τη στάση της ο Μποτιτσέλι ακολούθησε το πρότυπο της Αιδήμονος Αφροδίτης! Η ανατομία της Αφροδίτης δεν αποτελούν εκφράσεις κλασικού ρεαλισμού, όπως στα έργα του Ραφαήλ ή του Λεονάρντο ντα Βιντσι.

Η ζωγραφική του Gustav Klimt “Kiss” ανήκει στην “χρυσή” περίοδο του καλλιτέχνη. Το έργο που παρουσιάζεται έχει κυριολεκτική αξία, το οποίο επενδύεται σε αυτό από εκείνους που ενδιαφέρονται για το υλικό συστατικό της τέχνης. Αντικατοπτρίζει τι είναι συνηθισμένο να μιλάμε με αγωνία και γρήγορο σφυγμό – αυτό είναι αγάπη, μάτια στα μάτια, μια ανάσα για δύο.. Η έκσταση που βίωσαν οι δύο πιθανότατα έζησε στις σκέψεις του ίδιου του συγγραφέα και τώρα δική μας. Ένα μακρύ φιλί που κράτησε για δεκαετίες.

Η αμφιλεγόμενη στάση του Μουνκ προς τις γυναίκες διαφαίνεται στον πίνακα αυτό που απεικονίζει την Παναγία ως αγία και συνάμα αισθησιακή. Ο Μουνκ εργαζόταν στο Όσλο και το Βερολίνο, αλλά ο χρόνος που πέρασε στο Παρίσι τον εξέθεσε στο συμβολισμό και στο μετα-ιμπρεσιονισμό. Ο καλλιτέχνης όπως πολλοί άλλοι συμβολιστές ζωγράφοι, είχε εμμονή με τη γυναικεία σεξουαλικότητα.