Παραβάν Van Gogh Η “Έναστρη Νύχτα”

Ο πίνακας του Κλωντ Μονέ “Το Λιβάδι με τις Παπαρούνες” είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και αναγνωρίσιμα έργα του Ιμπρεσιονισμού. Ζωγραφισμένος σε μια περίοδο που ο καλλιτέχνης ήταν ιδιαίτερα γοητευμένος από τη φύση και το φως, αυτός ο πίνακας αποτελεί έναν αληθινό ύμνο στην ομορφιά της ύπαιθρου.

Ο Munk επιστρέφει στα αγαπημένα του μοτίβα όλη του τη ζωή. Η σκηνή της συνάντησης  κοριτσιών αναπαράγεται πάντα στη γέφυρα που συνδέει τις ακτές του φιόρδ του Όσλο. Ο πίνακας του 1935 μοιάζει με σύνθεση προηγούμενων εκδόσεων, από τις οποίες ωστόσο, διαφέρει ριζικά από μια τυπική άποψη: εδώ ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί έναν εντελώς νέο, άτυπο συνδυασμό χρωμάτων για τον εαυτό του. Η ενσωμάτωση του κύριου μοτίβου είναι κοντά στην έκδοση του 1903. Ένα τεράστιο πράσινο στέμμα του linden αντανακλάται στο καστανό νερό. Πλούσια χρώματα και μυστηριώδη, αλλά ταυτόχρονα, ήρεμη ατμόσφαιρα αποκαλύπτει το χαρακτηριστικό στυλ του αφεντικού.

Το έργο αυτό αποτελεί μια από τις αρτιότερες αισθητικά δημιουργίες του Φλωρεντίνου καλλιτέχνη. Η έμπνευση για τον πίνακα δίνεται από μια μυθολογική αφήγηση του Οβίδιου και συνιστά μια νεοπλατωνική αλληγορία βασισμένη στην αντίληψη της αγάπης ως γενεσιουργού δύναμης. Το σχέδιο είναι αρμονικό και ντελικάτο: οι γραμμές κομψές και δημιουργούν, με τα κύματα που σκάνε στην ακτή, τις πτυχώσεις των ρούχων, την αρμονική ροή των μαλλιών της θεάς, διακοσμητικά κυματοειδή παιχνιδίσματα. Τα χρώματα είναι φωτεινά, οι μορφές καθαρές και ραφιναρισμένες. Το γυμνό σώμα της Αφροδίτης είναι ύμνος στην κλασσική ομορφιά και στην αγνότητα της ψυχής, ενώ για τη στάση της ο Μποτιτσέλι ακολούθησε το πρότυπο της Αιδήμονος Αφροδίτης! Η ανατομία της Αφροδίτης δεν αποτελούν εκφράσεις κλασικού ρεαλισμού, όπως στα έργα του Ραφαήλ ή του Λεονάρντο ντα Βιντσι.

Η αμφιλεγόμενη στάση του Μουνκ προς τις γυναίκες διαφαίνεται στον πίνακα αυτό που απεικονίζει την Παναγία ως αγία και συνάμα αισθησιακή. Ο Μουνκ εργαζόταν στο Όσλο και το Βερολίνο, αλλά ο χρόνος που πέρασε στο Παρίσι τον εξέθεσε στο συμβολισμό και στο μετα-ιμπρεσιονισμό. Ο καλλιτέχνης όπως πολλοί άλλοι συμβολιστές ζωγράφοι, είχε εμμονή με τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Η ζωγραφική του Gustav Klimt “Kiss” ανήκει στην “χρυσή” περίοδο του καλλιτέχνη. Το έργο που παρουσιάζεται έχει κυριολεκτική αξία, το οποίο επενδύεται σε αυτό από εκείνους που ενδιαφέρονται για το υλικό συστατικό της τέχνης. Αντικατοπτρίζει τι είναι συνηθισμένο να μιλάμε με αγωνία και γρήγορο σφυγμό – αυτό είναι αγάπη, μάτια στα μάτια, μια ανάσα για δύο.. Η έκσταση που βίωσαν οι δύο πιθανότατα έζησε στις σκέψεις του ίδιου του συγγραφέα και τώρα δική μας. Ένα μακρύ φιλί που κράτησε για δεκαετίες.